Hokjesgeest

In het Diemerniews van 19 oktober schreef ons raadslid Frank Geerts onderstaande column, veel lees plezier!

Het is maandagochtend vroeg. Drukte bij het stoplicht. De generatie toekomst is weer klaar om naar school te gaan. Velen gaan net een maand naar de nieuwe school. De fiets is eigenlijk nog iets te groot en de tas iedere keer weer te zwaar.

Het stoplicht springt op groen. De groep valt uiteen en iedereen kiest zijn kant. Nog wat roepen en zwaaien en je bent alleen. Samir heeft gewonnen dit weekend met voetballen. Graag wil hij dit vertellen aan zijn maatjes uit Diemen in de klas zoals hij gewend was op zijn oude vertrouwde school. Yvonne is minder vrolijk. Weekend met ruzie. Slecht geslapen. Graag wil zij dit met Samir delen zoals vroeger. Bij wie kan zij nu terecht nu iedereen letterlijk en figuurlijk een andere kant op gaat? Was zo fijn om dit onder elkaar te bespreken.

Iedereen schuift na de basisschool een hokje in buiten het Diemense. Waar vindt nog de ontmoeting plaats van deze leeftijdsgenoten? Niet iedereen houdt van het verenigingsleven.

De laatste GGD gezondheidsmonitor laat verontrustende geluiden horen over de jeugd. Eenzaamheid, pestgedrag, depressiviteit en gevoel van onveiligheid komt veel voor. Dan hebben we het nog niet eens over de nog steeds merkbare gevolgen van de coronapandemie. Zodra deze doelgroep, onze toekomst, buiten ons gezichtsveld verdwijnt, wordt het lastig om de nodige zorg te bieden. Preventief en daadwerkelijk.

De komst van een brede middelbare school hier, waarbij het indelen in een hokje voor de eerstkomende jaren niet aan de orde is, biedt de oplossing. Kinderen uit Diemen blijven elkaar ontmoeten in een leeftijdsperiode waarin ze elkaar nodig hebben en dan kunnen wij de juiste zorg nog beter geven.

Waar moet ik aan denken bij schuiven naar hokjes: ja, sjoelbakken!